سردی عاطفی در زندگی

سردی عاطفی در زندگی به هزار و یک دلیل می‌تواند رخ دهد. اوّلاً گرما و شور موجود در رابطه‌ی زن و شوهر، اگر

عاشقانه هم شروع شده باشد، دوام چندانی نخواهد داشت. عشق اصولاً عمر کوتاهی دارد. در قسمت

“درباره‌ی عشق” مفصّل در این باره توضیح داده‌ام و این‌جا نیز فقط قول افلاطون را یادآوری می‌کنم

که “وصال، مدفنِ عشق است.” اگر محبّت و دوست‌داشتن جای‌گزین عشق نشود، افراد آرام‌آرام دچار

سردی عاطفی می‌شوند. نیاز عاطفی، نیازی بسیار مهم و حیاتی است. امّا بدبختانه ما آدم‌ها اغلب

آن را دست‌کم می‌گیریم. معمولاً بعد از چند سال از زندگی مشترک، سردی عاطفی شروع می‌شود.

یکی از زنان شوهرکُش به‌خوبی و به‌سادگی و در نهایت ایجاز این حقیقت را توصیف کرده است:

“اوّل‌اش با هم ازدواج کردیم، نَفَس بود. بعد خراب شد همه چیز.”

متأسّفانه زوجین یادشان می‌رود که باید مواظب رابطه‌شان باشند. یادشان می‌رود که باید هم‌‌دیگر را

خشنود نگه دارند و به نیاز عاطفیِ یک‌دیگر پاسخی مناسب بدهند. از آن‌جا که خشنودی عاطفیِ

زوجین از ارضای نیازهای دیگرشان نیز (مثل نیاز جنسی و سایر نیازها) تأثیر می‌پذیرد، ضرورت دارد

آن‌ها به همه‌ی نیازهای هم توجّه جدّی داشته باشند. امّا متأسّفانه آنان در بسیاری اوقات از این

وظایف مهم غفلت می‌کنند و ممکن است دچار اشتباهاتی در زندگی مشترک خود شوند.

این اشتباهات موجب سردی روابط بین زن و شوهر می شود.

پرومد